Bint

Het boek
Bint is een boek dat gaat over tucht en orde. Het verhaal zelf komt qua sfeer erg overeen met de periode waarin Hitler heerste. Bint is geschreven door F. Bordewijk. Het boek gaat over 'de Bree'. De Bree valt een tijdje in op een school waarvan de leraar uit de klas is weggepest. De Bree is niet van plan om hetzelfde met hem te laten overkomen. De Bree geeft een aantal klassen les, waarvoor hij dan ook verschillenden en aparte namen voor heeft zoals: 'de hel'. Op verschillenden manieren probeert de Bree er voor te zorgen dat deze klas gehoorzaam blijft aan hem en dit lukt hem ook.

Structureel argument
Het boek 'Bint' is heel goed gestructureerd door F. Bordewijk. Het boek wordt eigenlijk gewoon in een chronologische volgorde vertelt. Er is naast een flashback verder geen sprake van andere flashbacks in het boek. Verder heeft het boek ook niet veel spanningselementen.

Stilistisch argument
Het boek 'Bint' geschreven door Bordewijk was een niet al te makkelijk boek om te lezen. De taal die gebruikt werd in het boek was moeilijk te begrijpen, waardoor ik het boek niet makkelijk uit kon lezen. Bordewijk maakt in zijn verhaal gebruik van wat kortere zinnen en ouderwetse taal. In het boek werd ook veel gebruik gemaakt van beeldspraak. Zo had de Bree voor bijna alles wel een vergelijking, zoals de klas die hij 'de hel' noemde.

Emotivistisch argumentTijdens het lezen van het boek voelde ik niet veel emoties. Ik vond het boek niet erg interessant, maar ook niet saai. Tijdens het lezen vroeg ik me wel steeds af of de Bree het wel vol zou kunnen houden met zijn gezag over de klas. Een momentje van spanning was er wel, namelijk toen er twee van zijn leerlingen plotseling waren verdwenen. Jammer genoeg duurde dit niet lang en werd dit al voor de lezer onderbroken.

Realistisch argument
Ik persoonlijk vond het boek niet heel erg realistisch geschreven gezien de beeldspraak die veel werd gebruikt. De verschillende scenario's op zichzelf waren wel wat realistischer.

Conclusie
Mijn conclusie voor dit boek is dat het een best moeilijk boek is om te lezen. Zelf heb ik er niet heel erg van genoten. Het boek heeft een niet al te fijne sfeertje en de spanning is ook erg laag. Ik persoonlijk houd meer van een boek met een beetje actie. Ik zou dit boek dus niet aanraden.

Aan niemand vertellen

Het boek
Het Boek ' Aan niemand vertellen ' van Simone van der Vlugt gaat over een jonge vrouw genaamd Lois. Lois heeft een baantje als rechercheur bij moordzaken. Op een dag wordt het lichaam van een man gevonden. Natuurlijk moeten Lois en haar collega's zich bezighouden met deze zaak. Nadat Lois en haar team een aantal onderzoeken hebben gedaan komen ze maar niet op het antwoord. Dit blijft zo totdat een tweede en derde moord meer antwoorden naar boven halen voor de eerste moord.

Stilistisch argument
In het boek maakt Simone van der Vlugt geen gebruik van moeilijke woorden. Het boek is hierdoor veel makkelijker en sneller om uit te lezen. Ook wordt er in dit boek zo geschreven dat er spanning in het boek blijft ondanks het feit dat je in het midden van het verhaal al weet wie de dader is.

structureel argument'Aan niemand vertellen' is heel erg goed gestructureerd door Simone van der Vlugt. Het boek heeft 54 hoofdstukken die allemaal in een chronologische volgorde worden vertelt. Wat wel merkwaardig is aan de verschillenden hoofdstukken is dat zij allemaal geen titel bovenaan hebben. Ook is het zo dat het boek dan wel chronologisch wordt vertelt, maar er zijn wel verschillenden perspectieven. Zo heb je Lois en daarnaast ook Tamara.

Emotivistisch argumentTijdens het lezen van het boek 'aan niemand vertellen' geschreven door Simone van der Vlugt ervoer ik als lezer niet echt veel emoties in het begin. Het was meer alsof ik een boek las waarvan ik gewoon benieuwd was naar het einde. Naarmate ik verder kwam met het lezen, begon ik steeds meer te weten te krijgen over Lois en haar verleden. Daar begonnen de emoties dan ook een beetje naar voren te komen. Doordat ik als lezer nu meer te weten kreeg over de hoofdpersoon en haar verleden en de zaak waar zij op dat moment aan het werken was, werd het boek aantrekkelijker om te lezen.

Realistisch argument
Dit boek heeft veel realistische aspecten aan het verhaal. Zo heb je bijvoorbeeld het feit dat Maaike en Tamara één persoon blijken te zijn. Maaike heeft in haar jeugd erg veel meegemaakt en dit heeft ze nauwelijks kunnen verwerken. Doordat zij dit niet echt heeft kunnen verwerken is er psychologisch erg veel mis met haar. Ook heb je in het verhaal het aspect waarop de mannen op gruwelijke wijze worden vermoord. Ook in het dagelijkse leven nu gebeurd dit heel erg vaak.

Conclusie
Mijn conclusie voor dit boek is dat het een heel goed geschreven boek is met een mooi open eind als het ware. Het is zo dat er een deel twee van dit boek is, dus voor degene die maar geen genoeg krijgen van dit verhaal is dat goed nieuws. Zelf zou ik het boek niet per se aanraden aan het publiek, omdat ik het niet super vond om het boek te lezen.

Oeroeg

Het boek

Het boek ´Oeroeg´ is geschreven door Hella S. Haasse. Het boek gaat over een Nederlands jongetje en een Indisch jongen die in hun jongeren jaren heel goed met elkaar bevriend zijn. Beiden wonen zij in Nederlands-Indië. De twee jongens zijn erg goed met elkaar bevriend,omdat zij nog geen besef hadden op dat moment van de verschillenden positie waarin zij zich bevonden. Een Nederlands jongetje in Nederlands-Indië stond natuurlijk hoger dan een Indonesisch jongetje. Jammer genoeg begon de vriendschap te vervagen toen de jongens ouder werden.

Stilistisch argument
In het boek ´Oeroeg´ maakt Hella S. Hasse gebruik van verschillenden soorten technieken qua schrijfstijlen. In het boek maakt Haasse gebruik van redelijk korte zinnen. Dit maakt het boek makkelijk en snel om uit te lezen. Ook maakt Hella niet alleen gebruik van Nederlandse woorden, maar ook van Indische worden. Dit is erg logisch aangezien het verhaal zich afspeelt in Nederlands-Indië.

Realistisch argumentHet verhaal ´Oeroeg´ is een erg realistisch verhaal. De verschillenden situatie die in het verhaal worden vertelt, zouden zo een scenario kunnen zijn die echt gebeurd is. De jongens zijn erg jong en weten niets van de verschillenden rangen. Naarmate de ik-persoon meer in de gate krijgt dat Oeroeg en hij als het ware niet gelijk staan aan elkaar, kiest hij er toch voor om bij Oeroeg te blijven. Jammer genoeg is het Oeroeg die zich als eerst anders gedraagt tegenover de ik-persoon, waardoor de vriendschap steeds meer en meer vervaagd.

Structureel argument
Het verhaal is niet als elk ander verhaal opgebouwd. Dit verhaal wordt verteld vanuit de ik-persoon op een latere leeftijd. De ik-persoon verteld over het verleden met oeroeg. Ondanks het feit dat het verhaal zo wordt verteld. Blijft er wel een chronologisch volgorde zitten in het verhaal.

Emotivistisch argumentTijdens het lezen van het boek, kan je al voelen door de manier waarop de ik-persoon het verhaal vertelt, dat het niet zo goed is afgelopen tussen hem en Oeroeg. Zo begint het verhaal met de zin ´Oeroeg was mijn vriend´. Na het lezen van het boek snap je uiteindelijk waar de eerste zin nou echt op slaat.

Conclusie
Het boek ´Oeroeg´ is een boek met een op zich goed verhaallijn, maar het verhaal sprak mij zelf als lezer niet heel erg aan. Zelf vind ik de verhalen uit Nederlands-Indië of de ervaringen niet heel erg interessant in de boeken. Ik zou het boek zelf niet aanraden, maar als jij iemand bent die wel geïnteresseerd is in verhalen rondom Nederlands-Indië, dan raad ik dit boek zeker aan.

Herinnering aan mijn droeve hoeren

Het boek
Het boek ´herinnering aan mijn droeve hoeren´ is een vertaald boek uit het Spaans. Het boek is geschreven door Gabriel Garcia Marquez. Het verhaal gaat over een oude man die zichzelf op zijn negentigste verjaardag trakteert op een cadeau. Het cadeau waarop hij zichzelf wil trakteren is een mooie en jonge dame die nog maagd is. De negentig jarige man heeft in zijn leven nooit echte liefde gekend. Dit veranderde natuurlijk toen hij een nacht doorbracht met deze jonge dame.

Structureel argument
Het verhaal zelf wordt vertelt in een zeer chronologisch volgorde. Zo lees je als lezer mee hoe de negentig jarige man waarvan de naam niet wordt opgenoemd, gaat van zichzelf trakteren op een jonge maag naar voor het eerst verliefd worden in zijn nogal lange leven. Doordat het verhaal nogal chronologisch is, is het ook geen moeilijk boek om uit te lezen.

Emotivistisch argumentBij het lezen van het boek 'herinnering aan mijn droeve hoeren' had ik voor het lezen vooral het gevoel dat ik een beetje zou gaan walgen van het boek. Een oude man die zichzelf trakteert op een jonge maagd, klinkt namelijk niet al te goed in de oren. Tijdens het lezen van het boek kwam ik erachter dat het verhaal een hoger betekenis heeft dan wat het boek vertelt. De man is op het moment zo oud en heeft in zijn lange leven geen echte liefde gekend. Hij heeft door zijn leven heen heel vaak het bed gedeeld met een prostituee, maar nooit echt het bed gedeeld met een vrouw uit liefde. Op dat moment voel je natuurlijk heel erg mee met de man. Aan de andere kant voelde ik ook een beetje onbegrip voor het feit dat de man van negentig verliefd werd op een jong meisje.

Realistisch argument
Herinnering aan mijn droeve hoeren is een boek dat aan de ene kant zeer realistisch, maar aan de andere kant ook weer niet. Het boek is heel erg realistisch, omdat de situatie dat in het boek beschreven wordt ook nu nog heel vaak voorkomt. Oude mannen die naar prostituees gegaan voor seks, maar er geen liefde uit krijgen of uiteindelijk wel verliefd worden op één van de dames. Aan de andere kant vind ik persoonlijk dat dit verhaal een beetje onrealistisch is. Wat ik onrealistisch vind aan dit verhaal, is dat de negentig jarige man na al die jaren in zijn leven, nog nooit verliefd is geweest op een vrouw naast de jonge maagd.

Intentionele argument
Ik als lezer denk dat de boodschap van het verhaal is, dat het niet uit maakt hoe oud je bent of hoe je tegen het leven aankijkt, je kunt elk moment de liefde van je leven tegenkomen. Het gaat erom dat je niet opgeeft in het leven qua liefde.

Conclusie´Herinneringen aan mijn droeve hoeren´, is een titel dat heel erg misleidend is voor het boek. Het verhaal zelf is een mooi verhaal geschreven door Marquez. Het boek zelf is ook een echte aanrader voor iedereen, niet alleen voor hen die geïnteresseerd zijn in een soortgelijk verhaallijn. Het boek geeft een duidelijke boodschap over liefde en niet opgeven over liefde. 

Het derde huwelijk

Het derde huwelijk
Het boek 'het derde huwelijk' gaat over een jonge man genaamd Maarten Seebregs. Maarten is de liefde van zijn leven verloren en daarboven op is hij ook nog eens ontslagen van zijn baan. Maarten probeert zijn leven door te zetten op een één of ander manier. Op een dag krijgt hij een verzoek van een man die hij helemaal niet kent. Het verzoek luidt als volgt: Trouw met mijn meisje totdat zij een Belgisch nationaliteit toegewezen krijgt.

Structureel argument
In het boek is er geen sprake van een chronologisch volgorde. Wanneer het verhaal vertelt wordt op een wat de lezer zou denken chronologische wijze, onderbreken verschillenden flashbacks het verhaal. Ondanks het feit dat het verhaal niet in een chronologisch volgorde wordt vertelt, zijn de flashback wel van toepassing op het verhaal.

Emotivistisch argument
Tijdens het lezen van het boek is het moeilijk om een bepaalde emotie te voelen. Het boek heeft zoals hierboven al eerder werd genoemd erg veel flashbacks die het moeilijk maken om het verhaal te begrijpen. Wel voelde ik als lezer mee met Maarten en de situatie waarin hij zit. Door de situaties waarin hij zit wil Maarten niets anders dan sterven.

Realistisch argument
Dit verhaal is in mijn ogen als lezer zeer realistisch geschreven. Als je kijkt naar de situatie van Maarten en Tamara. Tamara is een Afrikaans meisje dat heel graag een Belgisch nationaliteit wil. Één manier om hier aan te komen is door te trouwen met een Belgische man/vrouw. Dit is een realistisch verhaal, omdat dit nu nog dagelijks gebeurd.

Stilistisch argumentHet verhaal zelf is al een erg mooi verhaal, maar de manier waarop het verhaal geschreven is, maakt het verhaal perfect zoals hij is. Lanoye maakt in zijn boek geen gebruik van moeilijk taalgebruik en er zit ook een beetje humor in zijn boek. Het verhaal is dus niet alleen een droevig en zielig verhaal. Lanoye laat hier dus zien wat zijn verschillenden kwaliteiten als het ware zijn.

ConclusieMijn conclusie voor dit boek is dat het een zeer goed verhaal is. Niet alleen is het boek erg goed geschreven door Lanoye, maar ook het verhaal zelf is een verhaal dat zich tot op de dag van vandaag nog afspeelt op verschillenden plekken in de wereld. Het boek heeft ook verschillenden thema´s in het boek, zoals verbintenis qua huwelijk, land, nationaliteit en de dood. Ik zou dit boek zeker aanraden aan zij die geïnteresseerd zijn in een verhaallijn met verschillenden thema´s als deze.

Bezonken rood

Het boek

Het boek bezonken rood gaat over een jonge man genaamd Jeroen Brouwers, dit is niet met toeval. Het boek lijkt sterk veel op het levensverhaal van de auteur zelf. In het boek krijgt Jeroen te horen dat zijn moeder is overleden. Zelf had hij op dat moment gen hechte band met zijn moeder. Na het overlijden van zijn moeder denkt Jeroen terug aan de tijden en verschillenden belevenissen met zijn  moeder. Doordat er zoveel verschillenden gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, vooral in de jappenkampen, waarbij Jeroen geen besef had dat deze gebeurtenissen wrede gebeurtenissen zijn, verliest hij de liefde voor zijn moeder.

Emotivistisch argument
Bij het lezen van het boek 'bezonken rood' gaan er veel emoties door mij  heen. Het ene moment heb je veel medelijden met Jeroen en op het ander moment voel ik veel tegenstrijd met de gevoelens van Jeroen. Zo lees je dat Jeroen als jong kind veel heeft moeten zien en meemaken. Zelf had hij hier op zo een jonge leeftijd geen last van. Naarmate Jeroen ouder wordt zie je dat de gebeurtenis een groot effect heeft op zijn leven. Waar ik tegenstrijd voel met de gevoelens van Jeroen is het moment waarop je er eigenlijk achterkomt, dat hij zijn moeder niet meer lief heeft al is dat wel begrijpelijk.

Stilistisch argument
Het boek van Jeroen Brouwers is op een aparte manier geschreven. Zo is er eigenlijk bijna geen spanning op te merken in het boek, maar voel je wel spanning door de manier van schrijven. Zo heeft Jeroen Brouwers er in dit boek voor gekozen om niet te langdradig om te gaan met de verschillenden verhalen in het boek. Hij schrijft dus heel direct.

Realistisch argument
Jeroen Brouwers heeft dit boek zeer realistisch geschreven. Dit komt onder andere door zijn schrijfstijl waarin hij heel direct is, maar toch wel met details vertelt. Doordat hij veel details vertelt wordt het voor de lezer ook makkelijker voor zich te zien hoe de personages alles daadwerkelijk zien. Een ander reden waarom dit boek zo realistisch is geschreven is het feit dat dit boek autobiografisch is. De auteur heeft zijn eigen naam verwerkt in het boek en schrijft op hoe hij alles heeft meegemaakt/ervaren en hoe hij er 'nu' in het leven voor staat. Realistischer kan bijna niet.

Structureel argument
Heden en verleden lopen door elkaar heen in het boek. Er is geen duidelijke chronologische volgorde. Zo vertelt Jeroen over Liza in verschillenden hoofdstukken die niet achter elkaar komen. Hetzelfde geldt ook voor zijn ervaringen in het jappenkamp en hoe hij er nu voor staat in het leven. Ondanks het feit dat het boek niet chronologisch is, zijn de verhalen wel een samenhangend geheel.

Conclusie
Mijn conclusie voor dit boek is dat het een goed geschreven verhaal is dat vertelt over een jonge man en zijn ontwikkelingen in het leven nadat hij veel obstakels heeft moeten overtreffen. Ik zou dit boek zeker aanraden, omdat hij ook autobiografisch is en je dan de ervaringen van een persoon kunt lezen die dit allemaal echt heeft meegemaakt.

De passievrucht

De passievrucht

Het boek ' de passievrucht ' gaat over een jonge man genaamd Armin, die er achterkomt dat het kind waar hij zo van houdt, nooit zijn eigen zoon kan zijn.  Jammer genoeg is de moeder van Bo, Armin's 'zoon' overleden. Armin gaat nu op onderzoek uit naar wie de biologische vader van Bo is, ook wel bekend als "de dader." Armin neemt ons mee op zijn zoektocht naar de biologische vader van Bo, maar of dit hem gaat lukken is natuurlijk de vraag.

Emotivistisch argument

Tijdens het lezen van ' de passievrucht ' krijg je als lezer te maken met verschillende emoties. De passievrucht is een boek dat zich meer neigt naar de realiteit, dan dat hij neigt naar fictie. Dit zorgt ervoor dat je als lezer ook een beetje dichter bij de emotie staat  van de hoofdpersoon. Ik persoonlijk voelde veel woede en onbegrip, omdat Amin zo een beetje bedrogen werd door zijn bloed eigen vader en zijn vriendin. Ook is er veel verdriet wanneer de lezer er achter komt, dat de moeder van Bo is overleden.

Realistisch argument

Het boek 'de passievrucht' is heel erg realistisch geschreven. Je zou zelfs kunnen denken dat dit verhaal waargebeurd is. De acties die de hoofdpersoon onderneemt om de biologische vader van zijn 'kind' te vinden, zijn wat mij betreft helemaal niet overdreven en zouden zo echt gebeurd kunnen zijn. Het feit dat het boek zo realistisch lijkt voor de lezer, vind ik hartstikke interessant, omdat ik als lezer zo meer sympathie had voor de hoofdpersoon. Ik kon mij meer plaatsen in zijn gevoelens.

Structurele argument

Karel Glastra van Loon heeft in het boek gebruik gemaakt van een paar flashbacks. Een voorbeeld daarvan is de flashback naar het moment dat Armin zijn eerste ontmoeting heeft met Monika. Verder is het boek op een best chronologische volgorde geschreven, waardoor het voor de lezer makkelijker wordt om door het boek heen te gaan. Het is geen boek waarbij je zelf constant moet puzzelen wanneer wat nou is gebeurd. De lezer maakt het verhaal eigenlijk mee vanuit de ik - persoon, Armin.

Stilistisch argument

Glastra van Loon heeft in zijn boek 'de passievrucht' geen gebruik gemaakt van al te moeilijke woorden en ook waren de zinnen lang genoeg. De stijl waarin hij dit boek heeft geschreven is voor elke lezer goed genoeg om er makkelijk door heen te gaan. Voor mij was de schrijfstijl van het boek erg goed, omdat ik makkelijk kon doorlezen. Er waren geen moeilijke woorden die ervoor zorgden dat ik dan vastliep of het boek minder begreep. Kort gezegd: " Goed gedaan Karel ! "

Mijn conclusie

Dit boek is een echte aanrader voor een ieder. Het thema is erg interessant en door de makkelijke schrijfstijl van Karel, is het boek helemaal niet moeilijk om door te komen. Verder is het boek ook heel goed, omdat je als lezer veel te weten komt over Armin. Je komt erachter dat het leven die hij leidde eigenlijk één grote leugen was. Samen met hem ga je op zoek naar de waarheid. Iedereen die van een beetje mysterie en avontuur houdt, zou dit boek gegarandeerd moeten lezen.

Recensie

Recensie