Herman Koch, het diner - Roman: Poezie

Het Diner – Herman Koch

Over Herman Koch
Over het leven van Herman Koch valt op internet niet hartstikke veel te vinden, maar wel het nodige. Herman Koch is geboren in 1953 in Arnhem en verhuisde al snel naar Amsterdam.
http://www.scholieren.com/auteur/317/herman-koch

Samenvatting boek
In het boek: ‘Het diner’ staat de vraag centraal over in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de eigen daden van je kind.
http://www.scholieren.com/boek/9683/het-diner/zekerwetengoed

Meningen van anderen
'Wat het verhaal zo speciaal maakt is de onvoorspelbaarheid en onvoorstelbaarheid. Ook zijn er meerdere momenten waarop je als lezer bedenkt dat je anders zou handelen in zo'n situatie. Juist daardoor zet dit verhaal mij als lezer aan het denken.
http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/h/het-diner/

Gedicht #1

Mijn Hoofd is in de oneindigheid der nacht
Statig stijgende in duizelende maat

De donkre wind staat tegen mijn gelaat,
Het bloed danst in me,
En zingt, dansende, zacht.
Wee dat verbijstering de menschen slaat
Als over de eeuwigheid zich spant
Hun kracht: De oneindigheid is slechts van God gedacht
,Tuimelen moet wie voor die steilten staat.
De roode vlam, de bloem van vuur

Bloeit uit: De walm hangt in de mist
Van ’t stille licht.
Alle geluid is om me heen vermoord.
O mijn groot vrouwe-hoofd dat naast me ligt
De stilte worstelt hijgend naar een woord.
Mijn waanzin barst in lachend schreien uit.

http://dbnl.nl/tekst/nijh004verz05_01/nijh004verz05_01.pdf








Gedicht #2
Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was,wij tezaam
Iedren nacht een liedje, moeder
Zongen voor het raam?

Moe gespeeld en moe gesprongen,
Zat ik op uw schoot, en dacht,
In mijn nacht-goed kleine jongen,
Aan ’t geheim der nacht

Want als wij dan gingen zingen
’t Oude, altijd-eendre lied,
Hoe God alle, alle dingen,
Die wij doen, beziet,

Hoe mij eeuw’ge, groote wond’ren
Steeds beschermend om ons zijn,
- Nimmer zong je, moeder, zonder ‘n
Beven dat refrein-

Dan zag ik de sterren flonk’ren
En de maan door wolken gaan,
d’ouden nacht met wijze, donk’re
Oogen voor me staan

http://dbnl.nl/tekst/nijh004verz05_01/nijh004verz05_01.pdf

Gedicht #3

Wat heel is, kunnen wij niet zien, het is
te groot, het past ons niet en niet
in onze hoofden

maar wat aan mootjes, haksel is, verkiezeld,
kruim, gepureerd, verstoven of ontbonden –

al het verdeelde zit voorgoed in ons.

Eva Gerlach 

Je ziet hierboven drie verschillende gedichten. De drie gedichten die hebben naar mijn mening wel een verband hebben met het boek. Waar ik het verband zie met het boek bij elk gedicht zal ik even uitleggen.

Gedicht #1
Ik vat het eerste gedicht als een gedicht dat gaat over een man die waarschijnlijk een misdaad gepleegd heeft. Nadat hij die misdaad heeft gepleegd, voelt hij het bloed stromen en voelt hij dat hij als het ware een beetje gek wordt. Dit is in verband met het boek, omdat de twee neefjes van elkaar nadat zij beseffen dat ze een moord hebben gepleegd, niet weten wat zij moeten doen en zich vrij hopeloos voelen.

Gedicht #2
Het tweede gedicht vat ik als een gedicht dat gaat over een jonge die vertelt hoe hij zijn relatie met ‘moeder’ heeft beleefd. Uit het gedicht kun je opmaken dat zijn jeugd waarschijnlijk vrij goed was. Ik kan dit gedicht in verband leggen met de centrale thema van het boek en dat is: “ in hoeverre zijn ouders verantwoordelijk voor de eigen daden die hun kinderen plegen.” Als ouder ben je verantwoordelijk voor de daden van een jong kind, wat de situatie ook is. Je zorgt voor het kind, voedt hem op en laat zien wat goed is en wat slecht is. Dit zie je terug in het gedicht. De moeder zorgt voor het kind. Naarmate het kind ouder wordt ben je minder verantwoordelijk. Het kind weet wat goed is en wat slecht is. Het kind kan nu denken voor zichzelf. Dit zou je in het gedicht terug kunnen zien doordat “het kind” nu zijn jeugd vertelt.

Gedicht #3
Het derde gedicht heeft een verband met het boek, omdat je het zou kunnen opvatten als het feit dat ouders meestal een perfect kindje voor zich zien en dat zou je kunnen zien als de mootjes en haksels enzovoort. Al die mootjes en haksels vormen samen 1 ding en dat is het kind. Zo ook in het boek. De ouders hadden natuurlijk niet verwacht dat de twee jongens in staat waren om een moord te plegen. Zij dachten te zien wat “heel” is ( perfecte kinderen ), maar vergaten dat het haksels en mootjes waren ( kinderen met imperfecties ).

Zelfgeschreven sonnet
Nog niet stout en wist jij niets,
niets over het verloop van je leven
Was jij klein en mijn allerliefst
Na al dit staan wij allen te beven

Wat nu, wat moeten wij met die daden
die daden die mij zo pijnigen
Die aan ons vreten, doet mij denken aan maden
waarom moest het voor haar zo eindigen

jij was zo klein, mijn verantwoordelijkheid
hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren
hoe dit op te lossen staat niet in het beleid
Is dit om te lachen, mopperen of te treuren

Hoe mijn zoon, maak je dit goed
Als zij je voor je daden niet beboet.

Maria Dermout - Indisch werk

Over Maria Dermout
‘Ze leefde met haar boeken in Indonesië’, schreef Rob Nieuwenhuys in zijn Oost-Indische Spiegel (1972) over Maria Dermoût. Zij werd in 1888 geboren als Helena Anthonia Maria Elisabeth Ingerman op suikerfabriek Redjosari te Java.
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/auteurs/lg20024.html

Samenvatting boek
De titel van Maria Dermoût ’s grootste Indische roman is afgeleid van een regel van de zevende-eeuwse Chinese dichter Ts'ên Shên: ‘Wanneer de ‘tienduizend dingen’ gezien zijn in hun eenheid, keren wij terug tot in het begin en blijven waar wij altijd geweest zijn.’
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/tekst/lg20054.html

Meningen van anderen
De recensent vindt De tienduizend dingen eigenlijk geen roman, maar meer een kroniek, omdat er zoveel losstaande jeugdherinneringen in voorkomen.
http://www.scholieren.com/boekverslag/51512

Het boek “de tienduizend dingen” van Maria Dermout heeft 6 verschillende verhalen die op het einde samen komen waardoor het thema van het boek duidelijk naar voren komt. De thema van het boek is: “ De vergankelijkheid van het leven.” Dit is een thema die je niet vaak ziet voorkomen in boeken. Het is ook een erg zware thema, je zou hierdoor ook denken dat niet iedereen geïnteresseerd is in dit boek. Is dit nu dan wel echt zo. Mijn vraag voor dit boek is dan ook: “welk publiek zal het meest geïnteresseerd zijn in dit boek.”

Het boek: “de tienduizend dingen” geschreven door Maria Dermout, komt realistisch over bij de stukken waarbij je leest over haar levensverhalen. Deze stukjes vind je aan het begin en aan het eind. De andere stukken van het boek waar mevrouw kleintjes de verhalen vertelt van het eiland, zijn in sommige opzichten geloofwaardig. Mevrouw kleintjes vertelt verhalen vanuit haar jeugd, maar of ze het allemaal vertelt zoals zij echt gebeurt zijn of vertelt zoals zij zich herinnert, zijn twee verschillende waarheden.

De opbouw van het boek is erg goed gekozen wat mij betreft. Zoals ik al eerder in de inleiding heb opgenoemd, bestaat dit boek uit 6 verschillende verhalen en komen die verhalen eigenlijk een beetje bij elkaar bij het laatste verhaal. Het laatste verhaal maakt alles duidelijker voor de lezer. Het feit dat Maria Dermout ervoor gekozen heeft om de opbouw van het boek zo te schrijven zoals bij ‘de tienduizend dingen' zorgt ervoor dat je het boek goed en gemakkelijk uit kan lezen en niet te veel moeite hebt met het begrijpen van het boek.

De boodschap van dit boek is ongeveer het zelfde als de thema maar dan toch weer een beetje anders. Met dit boek probeert Maria Dermout volgens mij te zeggen dat bij de dood van een dierbaren vaak veel gezegd wordt over het leven van dat persoon. Honderd dingen zijn wat haar betreft niet goed genoeg, zij ( mevrouw Kleintjes, hoofdpersoon ) kan er namelijk wel tienduizend opnoemen. Maar de echte boodschap van dit boek is dat een ieder op een gegeven moment moet accepteren dat het leven van een dierbare of van jezelf op een dag kan vergaan. Dit gebeurde ook in het verhaal bij mevrouw kleintjes die zich uiteindelijk realiseerde dat het beter is je af en toe niet te veel af te vragen, maar het gewoon te accepteren zoals het is. Ik citeer: “Zij zat rustig in haar stoel, het waren ook geen honderd dingen, veel meer dan honderd dingen, en niet alleen van haar, honderd keer ‘honderd dingen’, naast elkaar, los van elkaar, elkaar rakende, hier en daar in elkaar vervloeiende zonder ergens enige binding, en tegelijkertijd voor altijd met elkaar verbonden.”.

Na al mijn argumenten ben ik tot de conclusie gekomen dat het boek waarschijnlijk het meest interessants is voor mensen die het een beetje moeilijk hebben met het accepteren van het feit dat het leven van een dierbare op aarde zo voorbij kan zijn. Als dit nou eenmaal gebeurt, moet je verder kunnen gaan. Rouwen kan en mag altijd, maar het belangrijkste is dat je dit leert te accepteren.

Juryrapport Roxy

Juryrapport Roxy                                                               Kelsey, Marinka, Ivy, Christel & Myrthe

Het boek gaat over Roxy. Roxy haar man komt om het leven in een auto ongeluk, na dit ongeluk wordt haar man Arthur naakt terug gevonden met een andere vrouw. Dit roept al meteen vragen op want hoe zat het nou met deze affaire? Na dit tragische nieuws ontspoort Roxy waardoor haar ouders voor haar dochtertje moeten zorgen. Roxy verandert in een of andere slet en gaat met jan en alle man naar bed. Zelfs met de begrafenisondernemer die de begrafenis van haar man regelt, hier konden wij wel om lachen. Uiteindelijk vlucht Roxy naar Zuid-Frankrijk en hoe het verder afloopt zullen wij niet vertellen.. Wat wij wel zullen vertellen is dat wij vinden dat dit boek zeker de Libris Literatuurprijs zou moeten winnen!!

Het boek zit vol met humor, iets wat je niet verwacht met zo’n zwaar thema. Hierdoor leest het boek heel makkelijk. Ook door de korte zinnen ga je snel door het boek heen, er wordt veel gepraat in het boek waardoor de situatie duidelijk gemaakt word en je de gedachtes van Roxy leert begrijpen. Je wordt heel erg meegesleurd in het verdriet van Roxy na het ongeluk van haar man, Arthur. Vooral gezien het feit dat Roxy er helemaal alleen voor staat krijg je medelijden met haar. Voor de manier waarop Roxy met haar verdriet en de gebeurtenissen omgaat, kan iedereen zijn/haar eigen verklaringen bedenken. Roxy is ook niet voor niets het best geschreven boek van Esther Gerritsen tot nu toe.

De structuur van de tekst heeft Gerritsen heel goed en zichtbaar zorgvuldig gekozen. Het zorgt ervoor dat het boek heel erg meeslepend is. In het hele verhaal bouwt de spanning steeds meer op naar het einde die onder andere leidt tot een ruzie met Jane en Feike (die regelen alles voor Roxy terwijl ze van het padje af is). Esther Gerritsen heeft ook gebruik gemaakt van een heleboel flashbacks naar het verleden, waarbij Roxy terugdenkt aan haar moeilijke jeugd en aan haar relatie met Arthur. Ook is het een open einde, wat er toe leidt dat het verhaal nog niet helemaal een happy end heeft, en je dus met een heleboel vragen achter blijft zoals wat er verder met haar gaat gebeuren en of ze uiteindelijk toch nog een band met haar dochtertje krijgt.

Wat belangrijk is aan een goed boek, is dat de schrijver een schrijfstijl moet hebben die makkelijk en lekker leest voor de lezer. Zo heeft de lezer geen last van ‘vage’ en moeilijke lange zinnen, maar leest het boek gemakkelijk uit onder andere door korte en goed te begrijpen zinnen.

Ook kan een goed boek kan verschillende thema’s hebben zoals een serieus thema, een thema waarbij men kan lachen, een thema waarbij je aan het denken wordt gezet of een algemeen thema. Toch vinden wij dat een goed boek bij welk thema dan ook spanning moet bevatten. Spanning maakt het voor een lezer niet alleen leuker om het boek te lezen, maar ook verdraagzamer.

Als laatste maar zeker niet het minst belangrijk, moet een goed boek goed gestructureerd zijn. Een duidelijke opbouw van het boek doet al veel wonderen.

De drie punten die hierboven zijn opgenoemd, zijn de punten waarvan wij vinden dat elk goed boek moet bevatten. Dit is dan ook het geval bij het boek Roxy. De schrijfstijl van Esther Gerritsen is simpel waardoor je met gemak het boek uitleest, wat dus al een pluspunt is. Ook zit er veel spanning in het boek en kan je af en toe ook wel lachen, ondanks het serieuze en toch wel tragische thema. Als laatste heeft Esther Gerritsen het boek een goed structuur gegeven, de opbouw is duidelijk, waardoor het boek geen last is om te lezen maar eerder een pretje.

Reflectie

Na dat alle pitches waren gegeven in de les heeft de hele klas gestemd. Uit het stemmen bleek dat het merendeel van de klas onze pitch het meest overtuigend vond dus volgens klas V5A zou het boek Roxy van Esther Gerritsen de Libris Literatuurprijs moeten winnen. Dit kwam natuurlijk omdat het ook een goed boek is en onze pitch veel enthousiasme en nieuwsgierigheid opwekte.

De winnaar die feitelijk de Libris Literatuurprijs 2015 heeft gewonnen is “Ik kom terug” van Adriaan van Dis. (http://www.librisliteratuurprijs.nl/2015-winnaar)

Reactie op juryrapport

Na het lezen van het nieuwe juryrapport van de officiële jury, zijn we het er met z’n alle over eens dat de jury heel erg gelijk heeft met hun argumenten. Adriaan van Dis schrijft heel veel boeken die over zijn familie gaan, maar die boeken die blijven altijd boeiend voor de lezer. Ook is het zo dat van Dis valkuilen goed weet te vermijden tijdens het schrijven van zijn boeken.

Het boek: “ik kom terug” geschreven door Adriaan van dis heeft volgens ons groepje de libris prijs dan ook terecht gewonnen na dat we het juryrapport hebben gelezen.

Links ter verduidelijking:
http://www.tzum.info/2015/04/filmpje-esther-gerritsen-heeft-al-een-beginzin-voor-het-boekenweekgeschenk/
http://mustreads.nl/recensie-roxy-esther-gerritsen/
http://www.literairnederland.nl/2014/10/20/roxy-esther-gerritsen/
http://www.librisliteratuurprijs.nl/2015/gerritsen