De passievrucht

De passievrucht

Het boek ' de passievrucht ' gaat over een jonge man genaamd Armin, die er achterkomt dat het kind waar hij zo van houdt, nooit zijn eigen zoon kan zijn.  Jammer genoeg is de moeder van Bo, Armin's 'zoon' overleden. Armin gaat nu op onderzoek uit naar wie de biologische vader van Bo is, ook wel bekend als "de dader." Armin neemt ons mee op zijn zoektocht naar de biologische vader van Bo, maar of dit hem gaat lukken is natuurlijk de vraag.

Emotivistisch argument

Tijdens het lezen van ' de passievrucht ' krijg je als lezer te maken met verschillende emoties. De passievrucht is een boek dat zich meer neigt naar de realiteit, dan dat hij neigt naar fictie. Dit zorgt ervoor dat je als lezer ook een beetje dichter bij de emotie staat  van de hoofdpersoon. Ik persoonlijk voelde veel woede en onbegrip, omdat Amin zo een beetje bedrogen werd door zijn bloed eigen vader en zijn vriendin. Ook is er veel verdriet wanneer de lezer er achter komt, dat de moeder van Bo is overleden.

Realistisch argument

Het boek 'de passievrucht' is heel erg realistisch geschreven. Je zou zelfs kunnen denken dat dit verhaal waargebeurd is. De acties die de hoofdpersoon onderneemt om de biologische vader van zijn 'kind' te vinden, zijn wat mij betreft helemaal niet overdreven en zouden zo echt gebeurd kunnen zijn. Het feit dat het boek zo realistisch lijkt voor de lezer, vind ik hartstikke interessant, omdat ik als lezer zo meer sympathie had voor de hoofdpersoon. Ik kon mij meer plaatsen in zijn gevoelens.

Structurele argument

Karel Glastra van Loon heeft in het boek gebruik gemaakt van een paar flashbacks. Een voorbeeld daarvan is de flashback naar het moment dat Armin zijn eerste ontmoeting heeft met Monika. Verder is het boek op een best chronologische volgorde geschreven, waardoor het voor de lezer makkelijker wordt om door het boek heen te gaan. Het is geen boek waarbij je zelf constant moet puzzelen wanneer wat nou is gebeurd. De lezer maakt het verhaal eigenlijk mee vanuit de ik - persoon, Armin.

Stilistisch argument

Glastra van Loon heeft in zijn boek 'de passievrucht' geen gebruik gemaakt van al te moeilijke woorden en ook waren de zinnen lang genoeg. De stijl waarin hij dit boek heeft geschreven is voor elke lezer goed genoeg om er makkelijk door heen te gaan. Voor mij was de schrijfstijl van het boek erg goed, omdat ik makkelijk kon doorlezen. Er waren geen moeilijke woorden die ervoor zorgden dat ik dan vastliep of het boek minder begreep. Kort gezegd: " Goed gedaan Karel ! "

Mijn conclusie

Dit boek is een echte aanrader voor een ieder. Het thema is erg interessant en door de makkelijke schrijfstijl van Karel, is het boek helemaal niet moeilijk om door te komen. Verder is het boek ook heel goed, omdat je als lezer veel te weten komt over Armin. Je komt erachter dat het leven die hij leidde eigenlijk één grote leugen was. Samen met hem ga je op zoek naar de waarheid. Iedereen die van een beetje mysterie en avontuur houdt, zou dit boek gegarandeerd moeten lezen.

Recensie

Recensie

De tweeling - Tessa de Loo

De  tweeling

Het boek de tweeling gaat over twee zusjes genaamd Lotte en Anna. De twee meisjes die gescheiden worden van hun ouders op een vrij jonge leeftijd. De twee eindigen met een totaal verschillend leven, maar ontmoetten elkaar later weer op 76-jarige leeftijd. Vanaf dat moment wordt het verhaal eigenlijk vertelt in flashbacks.

Emotivistische argumenten
Tijdens het lezen van het boek de tweeling, geschreven door Tessa de Loo ervoer ik als lezer natuurlijk emoties. De ene keer voelde ik mee met Anna of Lotte, de andere keer voelde ik woede en dan voelde ik weer begrip of onbegrip. Je zou dus kunnen zeggen dat ik tijdens het lezen te maken kreeg met veel verschillende  emoties. Zo voelde ik als lezer bijvoorbeeld veel verdriet toen ik las dat de twee meisjes gescheiden werden, omdat hun ouders waren overleden. Een ander moment voelde je veel woede, omdat Anna mishandeld werd door Oom Heinrich. Mijn gevoelens waren dus "all over the place".

Realistische argumenten
Tessa de Loo heeft het boek de tweeling vrij realistisch geschreven. Zo zijn de karakters van het boek erg realistisch weergegeven. Het verhaal "flashbacks" spelen zich grotendeels af in de oorlog. 

Lotte:
Van Lotte is het bijvoorbeeld bekend dat zij lijdt aan artrose. Ook heeft zij een heel rustig karakter in het boek. Doordat Lotte veel pijn geleden heeft in verschillende verliezen zoals die van haar "bijna verloofde", houdt zij een beetje afstand van haar zus. Zij weet niet of wil niet weten hoe het is om geliefd te zijn of om lief te hebben lijkt het.

Anna:
Anna lijdt net zoals Lotte aan artrose. Ondanks het feit dat Anna en Lotte tweeling zijn, hebben zij beiden toch een heel ander karakter. Anna heeft een erg druk karakter. Anna wil in tegenstelling tot Lotte juist heel graag wat meer weten van haar zus. 

Structurele argumentenDe tijd waarin het verhaal die de tweeling aan het vertellen is zich afspeelt, is grotendeels in de tweede wereldoorlog. Wel is het zo dat het zich ook kort ervoor en erna afspeelt. De volgorde waarin het verhaal zich afspeelt is in een chronologische volgorde, ondanks het feit dat er wel steeds flashbacks terugkomen bij het vertellen.
De ruimte waar het verhaal vertelt wordt is in het Thermaal instituut in Spa. Je zou denken dat het verhaal zich in Nederland/Duitsland afspeelt, omdat de dames daar erg veel over vertellen, maar dat is dus niet het geval. De meiden zitten in een instituut en vanuit het instituut wordt het gehele verhaal vertelt.
In dit verhaal werd gebruikt gemaakt van de alwetende (auctoriale) verteller. Al was het in het verhaal af en toe een beetje moeilijk om dit eruit te halen, omdat je ten alle tijden de gedachtes van de tweeling kan lezen. Je zou dus kunnen zeggen dat het de ' alwetende ( auctoriale ) verteller is in een derde persoon.

Stilistische argumenten
Tessa de Loo heeft in het boek de tweeling niet al TE moeilijke woorden gebruikt. Ik als lezer kon het boek makkelijk lezen en ook makkelijk begrijpen. Af en toe kwamen er een paar Duitse zinnen tussen de Nederlandse zinnen door, maar het had naar mijn mening niet teveel invloed op het doorlezen. 

Mijn conclusie is dus, dat iedereen zou moeten proberen dit boek te lezen. Het vertelt niet alleen een verhaal over een tweeling die gescheiden werd en elkaar later weer vond. Dit boek vertelt eigenlijk ook een verhaal over het feit dat een van de tweeling een hele erge haat had aan de Duitse bevolking. Je leert uiteindelijk dat je een bevolking niet over één kam kan scheren, want wat in het verleden gebeurd is, hoeft niet per se nog zo te zijn in het heden.

Recensie literom

Samenvatting
Recensie

Herman Koch, het diner - Roman: Poezie

Het Diner – Herman Koch

Over Herman Koch
Over het leven van Herman Koch valt op internet niet hartstikke veel te vinden, maar wel het nodige. Herman Koch is geboren in 1953 in Arnhem en verhuisde al snel naar Amsterdam.
http://www.scholieren.com/auteur/317/herman-koch

Samenvatting boek
In het boek: ‘Het diner’ staat de vraag centraal over in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de eigen daden van je kind.
http://www.scholieren.com/boek/9683/het-diner/zekerwetengoed

Meningen van anderen
'Wat het verhaal zo speciaal maakt is de onvoorspelbaarheid en onvoorstelbaarheid. Ook zijn er meerdere momenten waarop je als lezer bedenkt dat je anders zou handelen in zo'n situatie. Juist daardoor zet dit verhaal mij als lezer aan het denken.
http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/h/het-diner/

Gedicht #1

Mijn Hoofd is in de oneindigheid der nacht
Statig stijgende in duizelende maat

De donkre wind staat tegen mijn gelaat,
Het bloed danst in me,
En zingt, dansende, zacht.
Wee dat verbijstering de menschen slaat
Als over de eeuwigheid zich spant
Hun kracht: De oneindigheid is slechts van God gedacht
,Tuimelen moet wie voor die steilten staat.
De roode vlam, de bloem van vuur

Bloeit uit: De walm hangt in de mist
Van ’t stille licht.
Alle geluid is om me heen vermoord.
O mijn groot vrouwe-hoofd dat naast me ligt
De stilte worstelt hijgend naar een woord.
Mijn waanzin barst in lachend schreien uit.

http://dbnl.nl/tekst/nijh004verz05_01/nijh004verz05_01.pdf








Gedicht #2
Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was,wij tezaam
Iedren nacht een liedje, moeder
Zongen voor het raam?

Moe gespeeld en moe gesprongen,
Zat ik op uw schoot, en dacht,
In mijn nacht-goed kleine jongen,
Aan ’t geheim der nacht

Want als wij dan gingen zingen
’t Oude, altijd-eendre lied,
Hoe God alle, alle dingen,
Die wij doen, beziet,

Hoe mij eeuw’ge, groote wond’ren
Steeds beschermend om ons zijn,
- Nimmer zong je, moeder, zonder ‘n
Beven dat refrein-

Dan zag ik de sterren flonk’ren
En de maan door wolken gaan,
d’ouden nacht met wijze, donk’re
Oogen voor me staan

http://dbnl.nl/tekst/nijh004verz05_01/nijh004verz05_01.pdf

Gedicht #3

Wat heel is, kunnen wij niet zien, het is
te groot, het past ons niet en niet
in onze hoofden

maar wat aan mootjes, haksel is, verkiezeld,
kruim, gepureerd, verstoven of ontbonden –

al het verdeelde zit voorgoed in ons.

Eva Gerlach 

Je ziet hierboven drie verschillende gedichten. De drie gedichten die hebben naar mijn mening wel een verband hebben met het boek. Waar ik het verband zie met het boek bij elk gedicht zal ik even uitleggen.

Gedicht #1
Ik vat het eerste gedicht als een gedicht dat gaat over een man die waarschijnlijk een misdaad gepleegd heeft. Nadat hij die misdaad heeft gepleegd, voelt hij het bloed stromen en voelt hij dat hij als het ware een beetje gek wordt. Dit is in verband met het boek, omdat de twee neefjes van elkaar nadat zij beseffen dat ze een moord hebben gepleegd, niet weten wat zij moeten doen en zich vrij hopeloos voelen.

Gedicht #2
Het tweede gedicht vat ik als een gedicht dat gaat over een jonge die vertelt hoe hij zijn relatie met ‘moeder’ heeft beleefd. Uit het gedicht kun je opmaken dat zijn jeugd waarschijnlijk vrij goed was. Ik kan dit gedicht in verband leggen met de centrale thema van het boek en dat is: “ in hoeverre zijn ouders verantwoordelijk voor de eigen daden die hun kinderen plegen.” Als ouder ben je verantwoordelijk voor de daden van een jong kind, wat de situatie ook is. Je zorgt voor het kind, voedt hem op en laat zien wat goed is en wat slecht is. Dit zie je terug in het gedicht. De moeder zorgt voor het kind. Naarmate het kind ouder wordt ben je minder verantwoordelijk. Het kind weet wat goed is en wat slecht is. Het kind kan nu denken voor zichzelf. Dit zou je in het gedicht terug kunnen zien doordat “het kind” nu zijn jeugd vertelt.

Gedicht #3
Het derde gedicht heeft een verband met het boek, omdat je het zou kunnen opvatten als het feit dat ouders meestal een perfect kindje voor zich zien en dat zou je kunnen zien als de mootjes en haksels enzovoort. Al die mootjes en haksels vormen samen 1 ding en dat is het kind. Zo ook in het boek. De ouders hadden natuurlijk niet verwacht dat de twee jongens in staat waren om een moord te plegen. Zij dachten te zien wat “heel” is ( perfecte kinderen ), maar vergaten dat het haksels en mootjes waren ( kinderen met imperfecties ).

Zelfgeschreven sonnet
Nog niet stout en wist jij niets,
niets over het verloop van je leven
Was jij klein en mijn allerliefst
Na al dit staan wij allen te beven

Wat nu, wat moeten wij met die daden
die daden die mij zo pijnigen
Die aan ons vreten, doet mij denken aan maden
waarom moest het voor haar zo eindigen

jij was zo klein, mijn verantwoordelijkheid
hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren
hoe dit op te lossen staat niet in het beleid
Is dit om te lachen, mopperen of te treuren

Hoe mijn zoon, maak je dit goed
Als zij je voor je daden niet beboet.

Maria Dermout - Indisch werk

Over Maria Dermout
‘Ze leefde met haar boeken in Indonesië’, schreef Rob Nieuwenhuys in zijn Oost-Indische Spiegel (1972) over Maria Dermoût. Zij werd in 1888 geboren als Helena Anthonia Maria Elisabeth Ingerman op suikerfabriek Redjosari te Java.
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/auteurs/lg20024.html

Samenvatting boek
De titel van Maria Dermoût ’s grootste Indische roman is afgeleid van een regel van de zevende-eeuwse Chinese dichter Ts'ên Shên: ‘Wanneer de ‘tienduizend dingen’ gezien zijn in hun eenheid, keren wij terug tot in het begin en blijven waar wij altijd geweest zijn.’
http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/tekst/lg20054.html

Meningen van anderen
De recensent vindt De tienduizend dingen eigenlijk geen roman, maar meer een kroniek, omdat er zoveel losstaande jeugdherinneringen in voorkomen.
http://www.scholieren.com/boekverslag/51512

Het boek “de tienduizend dingen” van Maria Dermout heeft 6 verschillende verhalen die op het einde samen komen waardoor het thema van het boek duidelijk naar voren komt. De thema van het boek is: “ De vergankelijkheid van het leven.” Dit is een thema die je niet vaak ziet voorkomen in boeken. Het is ook een erg zware thema, je zou hierdoor ook denken dat niet iedereen geïnteresseerd is in dit boek. Is dit nu dan wel echt zo. Mijn vraag voor dit boek is dan ook: “welk publiek zal het meest geïnteresseerd zijn in dit boek.”

Het boek: “de tienduizend dingen” geschreven door Maria Dermout, komt realistisch over bij de stukken waarbij je leest over haar levensverhalen. Deze stukjes vind je aan het begin en aan het eind. De andere stukken van het boek waar mevrouw kleintjes de verhalen vertelt van het eiland, zijn in sommige opzichten geloofwaardig. Mevrouw kleintjes vertelt verhalen vanuit haar jeugd, maar of ze het allemaal vertelt zoals zij echt gebeurt zijn of vertelt zoals zij zich herinnert, zijn twee verschillende waarheden.

De opbouw van het boek is erg goed gekozen wat mij betreft. Zoals ik al eerder in de inleiding heb opgenoemd, bestaat dit boek uit 6 verschillende verhalen en komen die verhalen eigenlijk een beetje bij elkaar bij het laatste verhaal. Het laatste verhaal maakt alles duidelijker voor de lezer. Het feit dat Maria Dermout ervoor gekozen heeft om de opbouw van het boek zo te schrijven zoals bij ‘de tienduizend dingen' zorgt ervoor dat je het boek goed en gemakkelijk uit kan lezen en niet te veel moeite hebt met het begrijpen van het boek.

De boodschap van dit boek is ongeveer het zelfde als de thema maar dan toch weer een beetje anders. Met dit boek probeert Maria Dermout volgens mij te zeggen dat bij de dood van een dierbaren vaak veel gezegd wordt over het leven van dat persoon. Honderd dingen zijn wat haar betreft niet goed genoeg, zij ( mevrouw Kleintjes, hoofdpersoon ) kan er namelijk wel tienduizend opnoemen. Maar de echte boodschap van dit boek is dat een ieder op een gegeven moment moet accepteren dat het leven van een dierbare of van jezelf op een dag kan vergaan. Dit gebeurde ook in het verhaal bij mevrouw kleintjes die zich uiteindelijk realiseerde dat het beter is je af en toe niet te veel af te vragen, maar het gewoon te accepteren zoals het is. Ik citeer: “Zij zat rustig in haar stoel, het waren ook geen honderd dingen, veel meer dan honderd dingen, en niet alleen van haar, honderd keer ‘honderd dingen’, naast elkaar, los van elkaar, elkaar rakende, hier en daar in elkaar vervloeiende zonder ergens enige binding, en tegelijkertijd voor altijd met elkaar verbonden.”.

Na al mijn argumenten ben ik tot de conclusie gekomen dat het boek waarschijnlijk het meest interessants is voor mensen die het een beetje moeilijk hebben met het accepteren van het feit dat het leven van een dierbare op aarde zo voorbij kan zijn. Als dit nou eenmaal gebeurt, moet je verder kunnen gaan. Rouwen kan en mag altijd, maar het belangrijkste is dat je dit leert te accepteren.

Juryrapport Roxy

Juryrapport Roxy                                                               Kelsey, Marinka, Ivy, Christel & Myrthe

Het boek gaat over Roxy. Roxy haar man komt om het leven in een auto ongeluk, na dit ongeluk wordt haar man Arthur naakt terug gevonden met een andere vrouw. Dit roept al meteen vragen op want hoe zat het nou met deze affaire? Na dit tragische nieuws ontspoort Roxy waardoor haar ouders voor haar dochtertje moeten zorgen. Roxy verandert in een of andere slet en gaat met jan en alle man naar bed. Zelfs met de begrafenisondernemer die de begrafenis van haar man regelt, hier konden wij wel om lachen. Uiteindelijk vlucht Roxy naar Zuid-Frankrijk en hoe het verder afloopt zullen wij niet vertellen.. Wat wij wel zullen vertellen is dat wij vinden dat dit boek zeker de Libris Literatuurprijs zou moeten winnen!!

Het boek zit vol met humor, iets wat je niet verwacht met zo’n zwaar thema. Hierdoor leest het boek heel makkelijk. Ook door de korte zinnen ga je snel door het boek heen, er wordt veel gepraat in het boek waardoor de situatie duidelijk gemaakt word en je de gedachtes van Roxy leert begrijpen. Je wordt heel erg meegesleurd in het verdriet van Roxy na het ongeluk van haar man, Arthur. Vooral gezien het feit dat Roxy er helemaal alleen voor staat krijg je medelijden met haar. Voor de manier waarop Roxy met haar verdriet en de gebeurtenissen omgaat, kan iedereen zijn/haar eigen verklaringen bedenken. Roxy is ook niet voor niets het best geschreven boek van Esther Gerritsen tot nu toe.

De structuur van de tekst heeft Gerritsen heel goed en zichtbaar zorgvuldig gekozen. Het zorgt ervoor dat het boek heel erg meeslepend is. In het hele verhaal bouwt de spanning steeds meer op naar het einde die onder andere leidt tot een ruzie met Jane en Feike (die regelen alles voor Roxy terwijl ze van het padje af is). Esther Gerritsen heeft ook gebruik gemaakt van een heleboel flashbacks naar het verleden, waarbij Roxy terugdenkt aan haar moeilijke jeugd en aan haar relatie met Arthur. Ook is het een open einde, wat er toe leidt dat het verhaal nog niet helemaal een happy end heeft, en je dus met een heleboel vragen achter blijft zoals wat er verder met haar gaat gebeuren en of ze uiteindelijk toch nog een band met haar dochtertje krijgt.

Wat belangrijk is aan een goed boek, is dat de schrijver een schrijfstijl moet hebben die makkelijk en lekker leest voor de lezer. Zo heeft de lezer geen last van ‘vage’ en moeilijke lange zinnen, maar leest het boek gemakkelijk uit onder andere door korte en goed te begrijpen zinnen.

Ook kan een goed boek kan verschillende thema’s hebben zoals een serieus thema, een thema waarbij men kan lachen, een thema waarbij je aan het denken wordt gezet of een algemeen thema. Toch vinden wij dat een goed boek bij welk thema dan ook spanning moet bevatten. Spanning maakt het voor een lezer niet alleen leuker om het boek te lezen, maar ook verdraagzamer.

Als laatste maar zeker niet het minst belangrijk, moet een goed boek goed gestructureerd zijn. Een duidelijke opbouw van het boek doet al veel wonderen.

De drie punten die hierboven zijn opgenoemd, zijn de punten waarvan wij vinden dat elk goed boek moet bevatten. Dit is dan ook het geval bij het boek Roxy. De schrijfstijl van Esther Gerritsen is simpel waardoor je met gemak het boek uitleest, wat dus al een pluspunt is. Ook zit er veel spanning in het boek en kan je af en toe ook wel lachen, ondanks het serieuze en toch wel tragische thema. Als laatste heeft Esther Gerritsen het boek een goed structuur gegeven, de opbouw is duidelijk, waardoor het boek geen last is om te lezen maar eerder een pretje.

Reflectie

Na dat alle pitches waren gegeven in de les heeft de hele klas gestemd. Uit het stemmen bleek dat het merendeel van de klas onze pitch het meest overtuigend vond dus volgens klas V5A zou het boek Roxy van Esther Gerritsen de Libris Literatuurprijs moeten winnen. Dit kwam natuurlijk omdat het ook een goed boek is en onze pitch veel enthousiasme en nieuwsgierigheid opwekte.

De winnaar die feitelijk de Libris Literatuurprijs 2015 heeft gewonnen is “Ik kom terug” van Adriaan van Dis. (http://www.librisliteratuurprijs.nl/2015-winnaar)

Reactie op juryrapport

Na het lezen van het nieuwe juryrapport van de officiële jury, zijn we het er met z’n alle over eens dat de jury heel erg gelijk heeft met hun argumenten. Adriaan van Dis schrijft heel veel boeken die over zijn familie gaan, maar die boeken die blijven altijd boeiend voor de lezer. Ook is het zo dat van Dis valkuilen goed weet te vermijden tijdens het schrijven van zijn boeken.

Het boek: “ik kom terug” geschreven door Adriaan van dis heeft volgens ons groepje de libris prijs dan ook terecht gewonnen na dat we het juryrapport hebben gelezen.

Links ter verduidelijking:
http://www.tzum.info/2015/04/filmpje-esther-gerritsen-heeft-al-een-beginzin-voor-het-boekenweekgeschenk/
http://mustreads.nl/recensie-roxy-esther-gerritsen/
http://www.literairnederland.nl/2014/10/20/roxy-esther-gerritsen/
http://www.librisliteratuurprijs.nl/2015/gerritsen